Ο Κώστας Αχτάρης γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1972. Οι γονείς του, Νίκος Αχτάρης και Βιργινία Καρτάλη, ζούσαν στην πόλη της Ξάνθης, όμως και οι δύο παππούδες του κατάγονταν από την Ανατολική Θράκη ∙ ο παππούς Κώστας Αχτάρης από την Αδριανούπολη και είχε εγκατασταθεί στην Ξάνθη μετά το 1922, ενώ ο παππούς Χρήστος Καρτάλης καταγόταν από το χωριό Μπασαΐτ της Κεσσάνης και ανήκε στην πρώτη γενιά προσφύγων που δημιούργησαν στον κάμπο της Ξάνθης το χωριό Πλαστήρια/Νέα Κεσσάνη. Και οι δύο οικογένειες ήταν εύρωστες οικονομικά, γιατί ήταν όλοι πολύ άξιοι και εργατικοί άνθρωποι. Ταυτόχρονα ήταν πολύ δοτικοί και βοηθούσαν πολύ κόσμο.
Όταν ο Νίκος Αχτάρης και η Βιργινία παντρεύτηκαν (το 1963 ή 1964), εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Ξάνθης, σε ένα σπίτι στην οδό Αγίας Λαύρας 65, που είχε προικώο η Βιργινία από τον πατέρα της. Ο Νίκος, ο σύζυγός της, διατηρούσε κατάστημα με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Το 1965 γεννήθηκε το πρώτο παιδί της οικογένειας, η Χρυσούλα.
Οι γονείς Νίκος και Βιργινία αρραβωνιασμένοι Ο Νίκος Αχτάρης με τη μικρή Χρυσούλα
Ο μικρός Κώστας την ημέρα της βάφτισής του
Ο Κώστας δε γνώρισε τους γονείς του πατέρα του, γιατί ο παππούς Κώστας Αχτάρης είχε φύγει από τη ζωή το 1967 (ή ‘68) και το 1974 η γιαγιά Χρυσούλα. Το 1974 ήταν επίσης η χρονιά που η νέα οικογένεια μετακόμισε στο πατρικό σπίτι του πατέρα του Κώστα, στη γωνία των οδών Περικλέους και Θεμιστοκλέους, όπου ακόμη ζει η μαμά του, Βιργινία. Τους γονείς της μαμάς του, το Χρήστο και τη Γιαννούλα, τους έβλεπε όταν πήγαινε στο χωριό, σε γιορτές ή το καλοκαίρι, οπότε συναντούσε και τα ξαδέρφια του, τον Τάκη τον Ψηλό, τον Κώστα και τη Γιάννα (παιδιά του Γιαννάκου και της Νίκης), τον Τάκη τον Αμερικάνο και το Σάκη (παιδιά του Δημητρού και της Φωτούλας). Βέβαια, ήταν ο μικρότερος από τα παιδιά, με αρκετά χρόνια διαφορά από τους περισσότερους, οπότε δεν τους πρόλαβε για πολλά χρόνια, πριν φύγουν για τις σπουδές τους. Πιο στενή σχέση ανέπτυξε με τον συνονόματό του, Κώστα, που του είχε αδυναμία.
Από αριστερά η Χρύσα, αδερφή του Κώστα, ο ξάδερφός του, ο Σάκης, και η ξαδέρφη του η Γιάννα τον έχει αγκαλιά, ενώ παίζουν στα χιόνια.
Ο μικρός Κώστας στην αγκαλιά του μεγάλου του ξαδέρφου.
Γενικά τα παιδικά χρόνια του Κώστα ήταν ήρεμα και χαρούμενα, μέσα σ’ ένα ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον, κοντά σε αγαπημένους συγγενείς. Ο πατέρας του δούλευε πολύ και έλειπε πολλές ώρες της ημέρας από το σπίτι. Έτσι, περνούσε περισσότερο χρόνο με τη μητέρα του, η οποία ήταν ήρεμος και χαμηλών τόνων άνθρωπος, όμως μπορούσε να γίνει πολύ αυστηρή, όταν θεωρούσε ότι την παράκουγαν τα παιδιά της. Ταξίδια δεν πήγαιναν συχνά, ούτε πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις θυμάται ο Κώστας ∙ θυμάται όμως ότι η μαμά του ήταν μαστόρισσα στις πίτες και ότι στις ονομαστικές τους εορτές έφτιαχνε ωραίες τούρτες. Ο Κώστας πήγε σχολείο στο 4ο Δημοτικό και, όπως ο ίδιος ομολογεί, ήταν καλός μαθητής, όμως πολύ ζωηρός. Συνέχισε στο 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο της Ξάνθης. Ήταν ωραία τα μαθητικά του χρόνια και είχε πολύ καλούς φίλους. Μάλιστα με 4 – 5 από αυτούς ακόμη διατηρεί μια πολύ καλή σχέση, αποδεικνύοντας την ποιότητα της φιλίας τους.
Μικρός όμορφος τσολιάς από τα μαθητικά του χρόνια
Κατόπιν ο Κώστας αποφάσισε να κάνει τη στρατιωτική του θητεία, η οποία διήρκησε 1,5 περίπου χρόνο, πρώτα στο Κιλκίς, μετά στο Διδυμότειχο και τέλος στη Σταυρούπολη, από όπου απολύθηκε με το βαθμό του λοχία πεζικού. Όπως ο ίδιος σχολιάζει, πέρασε τη θητεία του πολύ μοναχικά, γιατί συνεχώς τοποθετούνταν σε φυλάκια κοντά στα σύνορα.
Στην υπηρεσία της πατρίδας
Όταν επέστρεψε στην Ξάνθη, δούλεψε για λίγους μήνες, το καλοκαίρι του 1993, στο συνεταιριστικό εργοστάσιο της ΣΕΒΑΘ και μετά πήρε τη μεγάλη απόφαση να φύγει στην Αμερική για σπουδές. Είχε ήδη επιλέξει να σπουδάσει στο εξωτερικό και η αρχική του ιδέα ήταν να πάει στην Αγγλία, η οποία όμως ήταν δημοφιλής προορισμός για πολλούς νέους Έλληνες φοιτητές πράγμα που λειτούργησε αποτρεπτικά για τον Κώστα. Επίσης, είχε ήδη απορρίψει χώρες των Βαλκανίων, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Την ιδέα για την Αμερική του την έδωσε ο μεγάλος του ξάδερφος, ο Χρήστος Καρτάλης, γνωστός στην οικογένεια ως Τάκης ο Αμερικάνος, επειδή ακριβώς πρώτος εκείνος είχε πάει για σπουδές στις Η.Π.Α. Άλλωστε, οι γονείς του δεν είχαν αντίρρηση με αυτήν του την επιλογή και τον στήριξαν πρόθυμα.
Ο Κώστας με τους γονείς του στον αρραβώνα του καλού του ξαδέρφου, Χρήστου, με τη Ματίλντα Παπαδάτου το 1991
Ο Τάκης λοιπόν τον καθοδήγησε και τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα, όταν το φθινόπωρο του 1993 ο Κώστας ταξίδεψε στη Βοστόνη. Εκεί σπούδασε χρηματοοικονομικά στο University of Massachusetts Boston και έκανε το μεταπτυχιακό του στο Brandeis University. Ήταν ωραία τα χρόνια στην Αμερική. Η ελληνική κοινότητα της περιοχής ήταν πολύ δεμένη και αγκάλιαζε κάθε νεοφερμένο Έλληνα φοιτητή. Ο Κώστας παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε σε ελληνικά καταστήματα εστίασης, αλλά και σε διάφορες εταιρείες πάνω στο αντικείμενό του. Οι γονείς του τον επισκέφτηκαν δύο φορές κατά τα χρόνια της παραμονής του εκεί. Η σημαντικότερη όμως εξέλιξη στη ζωή του Κώστα ήταν η γνωριμία του από το δεύτερο έτος των σπουδών του με μια γλυκιά και ευγενική κοπέλα, φοιτήτρια της οδοντιατρικής, τη Μάρι Νακαμούρα από την Ιαπωνία. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και γρήγορα έγιναν ένα αγαπημένο ζευγάρι.
Στα αριστερά ο Κώστας με τη Μάρι και στα δεξιά ο Χρήστος με τη Ματίλντα
Το 2003 ο Κώστας και η Μάρι επέστρεψαν στην Ελλάδα και στις 13 Οκτωβρίου του ίδιου έτους παντρεύτηκαν. Οι γονείς του Κώστα δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το γεγονός ότι η νύφη τους δεν είναι Ελληνίδα και την αγκάλιασαν με αγάπη. Αρχικά το όμορφο ζευγάρι εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα για τη δουλειά του Κώστα και εκεί γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ο Νίκος, στις 16 Ιανουαρίου του 2005. Στα τέλη του 2010 – αρχές του 2011 και πάλι λόγω της δουλειάς του Κώστα μετακόμισαν στη Λεμεσό της Κύπρου, όπου στις 23 Δεκεμβρίου του 2011 γεννήθηκε το κοριτσάκι τους, η Ζωή – Ελένη. Η δουλειά του Κώστα τους οδήγησε από το 2013 μέχρι το 2016 στο Αμπού Ντάμπι, από το 2016 έως το 2020 στη Θεσσαλονίκη και από το 2020 έως το 2022 στη Βουλγαρία. Στο μεταξύ, τον Ιανουάριο του 2017 ο Κώστας έχασε τον πατέρα του απρόσμενα, γεγονός ιδιαίτερα οδυνηρό. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Κώστας μένει στη Νάουσα για το έργο που κατασκευάζει η εταιρεία στην οποία εργάζεται και έρχεται κάθε Σαββατοκύριακο στην Ξάνθη, για να περνάει ποιοτικό χρόνο με τη αγαπημένη του οικογένεια, αφού η Μάρι και τα παιδιά, όπως και η μητέρα και η αδερφή του διαμένουν εδώ.
Ο Κώστας είναι ένας ευγενής, προσηνής, καλλιεργημένος και με ευρύ πνεύμα άνθρωπος, αφοσιωμένος στη δουλειά, αλλά περισσότερο στην οικογένειά του. Στον ελεύθερο χρόνο του απολαμβάνει την ανάγνωση βιβλίων, την ποδηλασία και την ορειβασία, όμως αυτό που λατρεύει είναι τα ταξίδια, γι’ αυτό και έχει κάνει πολλά με την οικογένειά του.